ارتباط ترانسفوزیون خون و پمپ قلبی ریوی با دلیریوم

مقدمه: دلیریوم سندرومی است که با اختلال هوشیاری و تغییر در شناخت مشخص می شود که درصد بالایی از بیماران پس از عمل جراحی از آن رنج می برند. دلیریوم از عوارض نورولوژیکی شایع بعد از عمل جراحی قلب می باشد، که جزء نقایص شناختی محسوب می گردد. بررسی عوامل خطر (ترانسفوزیون بیش از یک واحد خون و استفاده از پمپ قلبی ریوی) پس از عمل جراحی قلب باز می تواند گام ارزشمندی در جهت برجسته کردن اهمیت پیشگیری و تشخیص سریع سندرم دلیریوم داشته باشد. هدف: این مطالعه با هدف تعیین عوامل خطر مرتبط (ترانسفوزیون بیش از یک واحد خون و استفاده از پمپ قلبی ریوی) با دلیریوم متعاقب عمل جراحی قلب باز انجام شد. روش: این مطالعه از نوع توصیفی- مقطعی بوده و تعداد 370 نفر در آن شرکت داشتند. بیماران تحت مطالعه 85-19 ساله بودند که در این پژوهش ، کلیه بیماران بستری در بخش مراقبت ویژه متعاقب عمل جراحی قلب باز مورد مطالعه قرار گرفتند. روش جمع آوری داده ها با استفاده از نمونه گیری در دسترس بوده است . پژوهشگر پس از انجام عمل جراحی و جداسازی بیمار از دستگاه تهویه مکانیکی، با حضور در بالین بیماران روزانه وضعیت روانی آنها را با استفاده از مقیاس غربالگری مشاهده ای دلیریوم تا ترخیص بیمار از بخش مراقبت ویژه و انتقال آنان به بخش جراحی مورد ارزیابی قرار داد . داده ها با استفاده از 16 spss و آزمون تی زوج و کای دو مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: یافته های این مطالعه نشان داد که از بین 370 بیمار شرکت کننده در این مطالعه 86 نفر آنها مبتلا به دلیریوم بودند که میانگین سنی آنان 28/13± 95/57 بوده است. یافته های این مطالعه نشان داد که بین عوامل خطر (ترانسفوزیون بیش از یک واحد خون استفاده از پمپ قلبی ریوی بررسی شده و بروز سندرم دلیریوم رابطه معنی دار آماری وجود نداشت. نتیجه گیری: علیرغم شیوع بالای دلیریوم در شرکت کنندگان، هیچ کدام از عوامل خطر (ترانسفوزیون بیش از یک واحد خون و استفاده از پمپ قلبی ریوی) مرتبط با دلیریوم که در این مطالعه مورد بررسی قرار گرفتند با بروز دلیریوم ارتباط معنی دار آماری نداشتند. بنابراین بروز دلیریوم بعد از عمل جراحی قلب باز در بیماران با توجه به این عوامل قابل پیش گویی نمی باشد. به عبارت دیگر، شانس بروز دلیریوم در کلیه بیماران صرف نظر از وجود و یا عدم وجود این عوامل در آنها یکسان می باشد و عواملی که در این مطالعه مورد بررسی قرار گرفتند، نمی توانند به عنوان پیش گویی کننده بروز دلیریوم در آنان مطرح باشند.